***
فضایل خیلی بزرگی دارد، حتّی گاهی اوقات این فضایل را رها میکنند و یک چیزهای پیش پا افتاده در مورد حضرت زهرا میگویند. مثلاً الآن فاطمیه است، رادیو و تلویزیون، صدا و سیما، بالاخره مملکت شیعه است و پخش میکنند. من مدام نگران هستم اینهایی که در تلویزیون میآورند خراب کاری نکنند. خدا شاهد است که من مدام نگران هستم! یک خانم میآورند، من نمیخواهم بگویم خانمها نمیتوانند، چرا خانمهای باسوادی هم هستند، خدا آنها را حفظ کند ولی اینها از آن باسوادها نمیآورند! چیزی بلد نیست، مجبور است چیزی را بتراشد و آن نیم ساعت برنامه پر شود. یکی از چیزهایی که در تهران صد سال است میگویند. تهرانیهای عزیز اعتراض نکردند نمیدانم چرا؟!
میگوید: پیغمبر اکرم نشسته بود، یک نابینا وارد شد، حضرت زهرا رفت و چادر خود را سر کرد. پیغمبر فرمود: دخترم اینکه چشم ندارد، شما را نمیبیند! گفت: من که میبینم. اینها چیست که شما میگوید؟! اینقدر سبک کردن حضرت زهرا صلاح است؟ مگر برای ندیدن چادر پوشیدن لازم است؟! آدم روی خود را آن طرفی کند! اصلاً چادر نپوشد! حالا اینها را صد سال در این منابر گفتند و خوشحال میشوند. کجای این خوشحالی دارد، این پایین آوردن حضرت زهرا است!
بیان تخصّصی روایات
اینها که حسود بودند، اینها یکی چیزهایی ساختند، متأسّفانه حتّی در کتب شیعه هم بعضی از اینها یک طوری راه پیدا کرده است. به خدا وقتی من فضایل حضرت را نگاه کنم، باور کنید به قدری ناراحت میشوم ببینم حدیثی پیدا کنم که اینها یک چیزی به آن اضافه نکرده باشند. عزیزان اینها تخصّصی است. اینطور نیست که کتاب را باز کنید و هر چه نوشته بود را بخوانید. یا اینکه مثلاً ما اینجا بیاییم. بنده عرض کردم اینها انتقاد نیست، اینها صحبت است. مثلاً روز ولادت حضرت را روز زن میگوییم. ما که حسود نیستیم، هر روز را روز زن بگوییم ولی صحبت در این است که؛ ببینید این چیزها مفهوم مخالف دارد. غربیها یک کارهایی کردند، ما چشم بسته تقلید کردیم و نفهمیدیم چرا اینطور میکنیم.
جایگاه زنان در مکتب اسلام
روانشناسان یک مَثل میزنند و به آن قوّهی منابهه و محاکات میگویند. میگویند اگر ۱۰ گوسفند از آغل بیرون بیایند جلوی یازدهمین آن یک مانع بگذارید. یازدهمی از آن مانع میپرد. دوازدهی هم میپرد. به سیزدهمی که رسید مانع را بردارید. ولی بقیّهی گوسفندها همه سر انداخته و میپرند. مانع رفته است ولی دید آن جلویی پریده است آن هم میپرد. این مَثَل در روانشناسی گفته شده است. گاهی اوقات بعضیها اینطور هستند. غربیها برای مانعی میپرند، بعضاً آن وقت در ایران بیمانع میپرند. مانع که دیگر نیست، شما دیگر چرا میپرید؟ آنجا که روز زن گذاشتند و روز زن درست کردند، زن یک کمبود داشته است. زن اذیّت میشده است، کتک میخورده است، آزار میدیده است. همین الآن هم است. در اخبار نگاه کنید آمار میدهند که امروز چقدر مورد آزار قرار گرفتند، اصلاً آدم دوست ندارد.
البتّه در ایران اینطور نیست. در ایران زن جایگاه خوبی دارد، چون ما شیعیان امیر المؤمنین هستیم، ما مسلمان هستیم. ما پیرو کسی هستیم که دختر خود را در بالاترین درجه قرار میداد. زهرای مرضیّه، زینب کبری، اینها بزرگان خانواده بودند. ما در این مکتب هستیم. زن کم و کسری در مکتب ما ندارد. مگر اینکه خود او به وجود بیاورد. پس روز زن را برای جبران و کم و کسری در غرب گذاشتهاند. در ایران ما زن کم و کسر ندارد که روز زن بگذاریم. حالا گذاشتیم عیب ندارد. گفتم انتقاد نمیکنم که فردا بگوییم فلان شخص گفت. نه، خیلی هم خوب است. دست به ترکیب آن نزنید. روز زن هم باشد، حالا یک شاخه گل هم بخرید عیبی ندارد. یک چیزی هم به اندازه وسع خود تهیّه بفرمایید خانم خوشحال شود.
همهی جهان باید پیرو حضرت زهرا باشند
امّا یک چیزی میخواهم اینجا بگویم، آن این است که اصلاً ۱۰ روز را روز زن بگذارید. دههی روز زن بگیرید. کسی حسودی نمیکند ولی در گفتار میگویند: حضرت زهرا اسوهی زنان عالم است. این حرف درست نیست، چرا؟ دایرهی اسوه بودن او را کوچک کردیم. این آلوسی سنّی است دیگر. این میگوید زن و مرد ندارد، همهی جهان باید پیرو حضرت زهرا باشد. اینکه میگوید الگوی زنان عالم، اسوهی زنان عالم، این اسوه بودن او؛ مانند اینکه به امیر المؤمنین بگوییم اسوهی مردان عالم، آن هم باز درست نیست. زن و مرد ندارد، همه باید تبعیّت کنند.
حضرت زهرا یکی از پیشوایان چهاردهگانهی ما است، زن و مرد ندارد. حالا اینها یک مقامات باطنی دارند که خدا شاهد است اینها مقدّمات میخواهد. مقامات باطنی اینها را گفتن اینطور نیست که همینطوری در منبر و مجلس و در گذرگاهها گفته شود. نه، امیر المؤمنین (سلام الله علیه) خلافت ظاهریّه داشت. همهی شما هم میدانید، ۴ سال و خوردهای بود. آن وقت این ولایت باطنیّهی او دیگر ماه و روز ندارد، همیشه است. ولایت باطنیّه امیر المؤمنین قطع نمیشود، امّا ولایت باطنیّه او چطور است؟ ببینید اینها مطالب عجیب و غریبی است.
(02 / 12 / 1394) بخشی از سخنرانی استاد در شب شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها